In de vroege uren van de ochtend lag een bloedmooie Russische vrouw met haar man in bed, hun lichamen verstrengeld in een hartstochtelijke omhelzing. Terwijl de zon begon op te komen, besloot ze de boel op te fleuren door haar man te vragen haar meest intieme verlangens te verkennen. Met een ondeugende glinstering in haar ogen fluisterde ze in zijn oor: "Lets vrijen." Haar man, die altijd graag zijn vrouw wilde behagen, verplichtte haar verzoek. Hij kleedde haar langzaam uit, waardoor haar perfecte lichaam, elke ronding en contour waar hij zo van was gaan houden, zichtbaar werd. Hij volgde zijn vingers over haar huid, waardoor rillingen over haar rug gingen. Hij nam de tijd, genoot van elk moment, wetende dat dit een zeldzame traktatie was. Hun lichamen bewogen in ritme, een dans zo oud als de tijd zelf. Hun gekreun vulde de kamer, een symfonie van genot die slechts twee geliefden kunnen creëren. Toen ze hun hoogtepunt bereikten, stuiptrokken hun lichamen synchroon samen, hun adem stokte terwijl ze samen de golven van extase bereden. Het was een moment van pure gelukzaligheid, een bewijs van hun blijvende liefde.