In het jaar 1988 kwam er een film uit die het publiek naar lucht liet happen. Niet vanwege het spannende plot of de boeiende optredens, maar vanwege een dreiging die even onverwacht als dodelijk was. De schurk van deze film was geen persoon, maar een bubbel. Ja, een simpele, onschuldig ogende bubbel die verwoesting kon aanrichten en chaos kon veroorzaken. Deze film, die zich afspeelde in de jaren 80, stond bekend om zijn unieke uitgangspunt. Het verhaal ontvouwde zich met een groep vrienden die samenkwamen om een film bij hun vrienden thuis te kijken. Weinig wisten ze, dit was geen gewone film. De VHS-tape waarin ze opdoken was vervloekt, en bracht de dodelijke bubbel tot leven. De bubbel was bijna onzichtbaar, maar onzichtbaar. Het bewoog met een dreigende intentie, op zoek naar zijn prooi. De vrienden vonden zichzelf gevangen, hun leven hing in de balans. De spanning steeg terwijl ze de bubbel probeerden te slim af te zijn, hun hart neukte bij elke ademteug. Deze film, een klassieker van zijn tijd, was een spannende rit vol spanning, terreur en een vleugje humor. Het nasynchroniseren voegde een extra laag charme toe, waardoor het een cultfavoriet was. De film was een bewijs van de kracht van de verbeelding en de kunst van het vertellen van verhalen.