Monotone kantoorroutine kan behoorlijk saai zijn, maar ik heb een manier gevonden om het op te fleuren. Af en toe geef ik me over aan een beetje zelfgenoegzaamheid, mijn vingers die de ruime rondingen van mijn enorme boezem verkennen. De sensatie van betrapt worden, het risico van ontdekking, het draagt allemaal bij aan de opwinding. Vandaag heb ik besloten mijn ondeugende tijdverdrijf met de wereld te delen, elk moment van mijn zelfgenoegensessie vast te leggen. Terwijl ik mijn grote borsten betastte, mijn vingeren de contouren van mijn flinke bollen doorkjes volgden, was er een golf van genot over me heen. Ik kon het niet helpen zachtjes te kreunen, zachtjes te reageren op mijn lichaam. De camera die elk detail vastlegde, van de zachte weg van mijn borsten naar de zware kantoorscène, is een zware aanblik op mijn borsten, een enorme schok in de wereld van zelfgenokken, en een enorme zelfverzekering.