O anın sıcağında, kendimi yeni üvey annemle yatağımı paylaşırken buldum, ailemize yapılan basit bir eklemeden daha fazlası gibi görünen güzel bir kadın.Orda uzanırken aramızdaki gerilim hissedilebilirdi, bedenlerimiz zar zor bir karış.Sessizlik kalındı, ama hacimleri konuşan bir sessizlikti.Nefesini boynumda hissediyordum, teni de bana karşı sıcaktı.O an omurgamdan aşağı titremeler gönderen bir duyguydu, kendi aklımı sorgulamamı sağlıyordu.Gerçekten bu çizgiyi geçmek üzere miydim?Düşünce hem heyecan verici hem de dehşet vericiydi.Ama gözlerinin içine baktıkça, kendi isteğimin bir yansımasını gördüm.Her şeyin sözle yapılamadığını söyleyen bir bakıştı.Ve o anda, o son adımı atmam gerektiğini biliyordum.