ในนิทานยั่วเย้านี้ นายหญิงชาวยุโรปดื่มด่ํากับงานอดิเรกที่เธอโปรดปรานในขณะที่ลิ้มรสไวน์ชั้นเลิศสักแก้ว นี่ไม่ใช่แค่ไวน์ธรรมดา ๆ แต่เป็นขวดเหล้าวินเทจที่ประณีตที่สุดเป็นเครื่องยืนยันถึงรสนิยมและความปรารถนาที่กลั่นกรองของเธอ เมื่อเธอเอนกายลงบนเก้าอี้สุดหรูของเธอเธอลูบไล้พื้นผิวที่เรียบเนียนของขวดด้วยนิ้วที่ละเอียดอ่อนแต่ละสัมผัสส่งความรอคอยที่สั่นระริกผ่านร่างกายของเธอ มืออีกข้างของเธอในขณะเดียวกันก็สํารวจส่วนลึกของความปรารถนาของเธอเองในขณะที่เธอสร้างความสุขให้กับตัวเองด้วยความรุนแรงเช่นเดียวกันเธอจะเป็นทาสที่ภักดี นี่คือโลกที่ขอบเขตของความสุขถูกยืดออกไปจนถึงขีด จํากัด ของพวกเขาซึ่งกฎเดียวคือหนึ่งในความยอมจํานนอย่างแน่นอน นี่คือโลกที่ความฝันมีชีวิตขึ้นมาทุกสัมผัสทุกการลูบไล้นทุกเสียงกระซิบคือคําสั่งที่ส่งให้เธอเข้าสู่สภาวะแห่งความปีติยินดีที่บริสุทธิ์ นี่คือโลกที่ทุกช่วงเวลาเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่บริสุทธิ์และบริสุทธิ์.