Lizzie Bells, een meisje met een hunkering naar het extreme, bevond zich in een ongewone situatie. Ze stond op het punt de baan van haar dromen te krijgen toen ze ineens als onderdeel van het interviewproces een monsterlul te zien kreeg. De omvang ervan was ongelofelijk, een lust voor het oog. Het was zo groot, het leek bijna onmogelijk om te nemen. Maar Lizzie, met haar onverzadigbare honger naar het wilde, besloot het eens te proberen. De pijn was intens, maar het genot was nog meer. De man was ruw, maar Lizzie genoot er van. Ze was altijd een fan geweest van het ruwe, het wilde, het extreme. Dit was precies waar ze naar had verlangd. Het feit dat ze uitgerekt was geweest, de sensatie van elk gevoel, het diepe gekreun van haar in haar knik, en kreunen was precies hetzelfde als wat ze van binnen had verwacht. En ze wist precies wat haar te wachten stond.