จิ้งจอกสาวผู้ยอมจํานนถูกมัดและแขวนคว่ําไว้บนเพดานร่างอันบอบบางของเธอตามความเมตตาของคู่หูที่โดดเด่นของเธอ เสียงร้องก้องในห้องเต็มไปด้วยเสียงก้องของเธอเมื่อเธอถูกเขี่ยตีและเฆี่ยนตีอย่างไม่ลดละ การนัดหยุดงานแต่ละครั้งส่งเสียงระงมของความเจ็บปวดผ่านกรอบตัวเล็กของเธอ แต่เธอก็ยังคงนิ่งเฉยต่อการยอมจําน สายตาของใบหน้าที่เปื้อนน้ําตาของเธอและเสียงสะอื้นของเธอทําหน้าที่เป็นเครื่องยืนยันถึงความรุนแรงของการลงโทษของเธอ นี่คือเรื่องราวแห่งความอัปยศอดสูและการยอมจํานซึ่งเด็กสาวถูกผลักดันให้อยู่ในขอบเขตของเธอและลดลงเหลือเพียงโสเภณี ฉากนี้เป็นการแสดงอํานาจและการควบคุมที่ไม่ผ่านการกรองดิบซึ่งเป็นเครื่องยืนยันถึงด้านมืดของความปรารถนาทางกามารมณ์ การเดินทางสู่ส่วนลึกของความสุขและความเจ็บปวดการเต้นรําแห่งอํานาจและการยอมจํายอมที่ทําให้ผู้เข้าร่วมทั้งสองหายใจไม่ออกและพึงพอใจ.