Μια νεαρή, υποτακτική βίγκαν βρίσκεται δεμένη και κρεμασμένη ανάποδα σε ένα ταβάνι, με το ντελικάτο κορμί της στο έλεος του κυρίαρχου συντρόφου της.Το δωμάτιο είναι γεμάτο με τις ηχώ των κραυγών της καθώς υποβάλλεται σε έναν ανελέητο καταιγισμό μαστιγώματος και μαστίγωσης.Κάθε χτύπημα στέλνει ρίγη πόνου που διαπερνούν το μικροκαμωμένο της καρέ, αλλά παραμένει στωικό στην υποταγή της.Η θέα του λερωμένου με δάκρυα προσώπου της και ο ήχος των λυγμών της χρησιμεύουν ως απόδειξη της έντασης της τιμωρίας της.Αυτή είναι μια ιστορία ταπείνωσης και υποταγής, όπου μια νεαρή κοπέλα ωθεί και σπρώχνεται στα όριά της.Η σκηνή είναι μια ακατέργαστη σκηνή, δοκιμασία δύναμης και ελέγχου της αδεξίας και του χορού, μια ακατανίκητη σκηνή ευχαρίστησης και υποτακτικής επιθυμίας να αφήσει τους συμμετέχοντες και να επιδοθούν στον χορό.