Το να σερβίρω την αφέντρα μου είναι το μόνο που ξέρω, και το κάνω με ευχαρίστηση.Σήμερα, είχα αναλάβει να γευτώ το γλυκό νέκταρ της, την ουσία της θηλυκότητάς της.Γονάτισα μπροστά της, με τη γλώσσα μου έτοιμη να εξερευνήσει.Εκείνη αποκάλυψε την πιο οικεία περιοχή της, ένα θέαμα που πάντα με έκανε αδύναμο στα γόνατα.Έγλειψα την κρέμα της, γεύτηκα κάθε σταγόνα, νιώθοντας την έκσταση να κυλάει στις φλέβες μου.Η αφέντρα της παρακολουθούσε, ένα διαβολικό χαμόγελο στο πρόσωπό της καθώς επιδόθηκε στη δική της ευχαρίστηση.Η γεύση ήταν ουράνια, η θέα της, θεές αληθινές, αρκετές για να κάνουν οποιονδήποτε άντρα αδύνατο.Όμως δεν ήμουν κανένας αδύναμος, απλά η ταπεινή σκλάβα της, κάθε στιγμή ρουφούσα τη γεύση του γλυκού νέκταρ, κάθε στιγμή γευόμουν από τη γεύση του νέκταρ.