Στα αποστειρωμένα όρια μιας αίθουσας αναμονής νοσοκομείου, η γοητεία του απαγορευμένου γίνεται ακαταμάχητη.Το θέαμα μιας ασθενούς που κόβει την ανάσα, το κορμί της με λαχταριστές καμπύλες, ανάβει μια σπίθα μέσα μου.Ο δελεαστικός κώλος της, ένα κάλεσμα σειρήνων, προστάζει την προσοχή μου.Δεν μπορώ να αντισταθώ στην επιθυμία να την εξερευνήσω, να βυθιστώ στα βάθη των επιθυμιών της.Με μια γρήγορη ματιά για να εξασφαλίσω ότι δεν θα παρακολουθήσει κανείς, την παίρνω από πίσω, με τα βογκητά της να αντηχούν μέσα από το άδειο δωμάτιο.Η συνάντησή μας κλιμακώνεται γρήγορα, οι αναστολές μας χάνονται όσο γρήγορα γίνεται με το παντελόνι μου.Με παίρνει με λαχτά στο στόμα της, τα έμπειρα χείλη της που δουλεύουν τα μαγικά τους.Επιστρέφω κάθε στιγμή του χορού μας.Τα παθιασμένα κορμιά μας χορεύουν μέσα στον κώλο της, βρίσκοντας κάθε πόθος, βρίσκω τον κώλο μας να γεμίζει με πάθος.Βλέπω τα κορμιά της να γεμίζουν τον κώλό της, αλλά βρίσκω το πάθος κάτω από το λάξιμο του κώλου της.Βρυφόμαστε και βρίσκουμε τον κίνδυνο να καθαρίσουμε την καμπυλωτή τρύπα της.Βλέπτουμε τι άλλο, βρίσκουμε και οι αναστολιές μας είναι παθιασμένες.